De kracht van cranio
Mijn reis
Afgelopen week reisde ik af naar de module Advanced bij het Upledger Instituut waar ik dé ware kracht van cranio heb mogen ervaren. In een bedding van een vrouwencirkel, waarin we diep proceswerk deden keken we onze eigen stukken aan. Niet even, maar in de diepste diepte. Een week lang afpellen, doorvoelen, aanwezig blijven, helen. Echt een enorme deep-dive, gedragen en omhuld in vrouwenkracht.
Mijn eigen proces bewoog zich rondom trauma. De theorie spreekt als een boek in mijn zijn, als een taal die mijn systeem herkent. Maar hoe ik de kracht en diepgang van cranio heb ervaren is een hele nieuwe wereld. Ondanks alle therapieën, die nodig waren als voorwerk, was dit een gehele nieuwe ervaring. Hier opende zich iets geheel nieuws.
Met het lichaam als kompas pendelde we steeds dichter naar de plekken waar de lading zwaar is, waar de pijn groots is. Daar waar ik eerder niet kon blijven, vond ik nu grond. Draagvlak. Mijn ik-kracht groeide, mijn veerkracht verdiepte. Daardoor kon ik blijven bij waar de meest afschuwelijke gruwelen leven.
Mijn hoofd kon er met geen mogelijkheid bij. Ongeloof. Want och, wat ben ik goed beschermd tegen de gruwelen van mijn jeugd. Mist in mijn mind, uitgewist in mijn bewustzijn. Maar tegelijkertijd wist iedere vezel van mijn lichaam nog wat er toen was gebeurd. Mijn lijf herinnert zich alles, helder, als de dag van gister.
Diepe wortels van mijn trauma mochten zichtbaar worden. Dat wat ik niet meer wist maar mijn lijf nooit vergeten is kon er zijn in het licht. Niet meer gevangen in het donker, maar gedragen in een bedding van vrouwen – zacht, krachtig, aanwezig – om te helen.
Dat wat nooit gezegd, gevoeld, gezien kon worden en in de schaduw van mijn bestaan aan me knaagt, kon er nu zijn.
In de aanraking kon mijn lijf haar waarheid delen. Zij vertelde wat nodig was en de vrouwen luisterden. Ze volgden mijn wijsheid, ze ondersteunden mijn herinneringen. En ik… kon eindelijk bewegen. Weg uit de gruwel van toen. Ontvangen in de veiligheid van nu. Doen wat toen niet kon, ontvangen wat er toen niet was.
Altijd alleen geweest, nu samen gedragen.
Jarenlang stond mijn leven on-hold, nu begint het weer te stromen. Zoals Peter Levine het zo raak verwoordt: van bevroren fixatie naar ontdooien en weer vrij stromen.
Dat heb ik ervaren. Vanuit overleven naar weer leven.
Dit is Cranio Magie! Dit is wat cranio doet. Cranio raakt aan. Het lichaam spreekt, wij luisteren, nodigen uit en volgen de subtiele helende bewegingen die het lichaam zelf al weet. Die aanraking is heilig, is helend. En dat is magisch!
Grootse dankbaarheid!
Ik ben diep geraakt en ik voel in al mijn cellen: dit is mijn richting; werken met trauma, gedragen door de kracht van cranio.
A wounded healer, a woman sharing her wisdom.
Een nieuwe reis opent zich.
Rachel
De kracht van cranio
Mijn reis
Afgelopen week reisde ik af naar de module Advanced bij het Upledger Instituut waar ik dé ware kracht van cranio heb mogen ervaren. In een bedding van een vrouwencirkel, waarin we diep proceswerk deden keken we onze eigen stukken aan. Niet even, maar in de diepste diepte. Een week lang afpellen, doorvoelen, aanwezig blijven, helen. Echt een enorme deep-dive, gedragen en omhuld in vrouwenkracht.
Mijn eigen proces bewoog zich rondom trauma. De theorie spreekt als een boek in mijn zijn, als een taal die mijn systeem herkent. Maar hoe ik de kracht en diepgang van cranio heb ervaren is een hele nieuwe wereld. Ondanks alle therapieën, die nodig waren als voorwerk, was dit een gehele nieuwe ervaring. Hier opende zich iets geheel nieuws.
Met het lichaam als kompas pendelde we steeds dichter naar de plekken waar de lading zwaar is, waar de pijn groots is. Daar waar ik eerder niet kon blijven, vond ik nu grond. Draagvlak. Mijn ik-kracht groeide, mijn veerkracht verdiepte. Daardoor kon ik blijven bij waar de meest afschuwelijke gruwelen leven.
Mijn hoofd kon er met geen mogelijkheid bij. Ongeloof. Want och, wat ben ik goed beschermd tegen de gruwelen van mijn jeugd. Mist in mijn mind, uitgewist in mijn bewustzijn. Maar tegelijkertijd wist iedere vezel van mijn lichaam nog wat er toen was gebeurd. Mijn lijf herinnert zich alles, helder, als de dag van gister.
Diepe wortels van mijn trauma mochten zichtbaar worden. Dat wat ik niet meer wist maar mijn lijf nooit vergeten is kon er zijn in het licht. Niet meer gevangen in het donker, maar gedragen in een bedding van vrouwen – zacht, krachtig, aanwezig – om te helen.
Dat wat nooit gezegd, gevoeld, gezien kon worden en in de schaduw van mijn bestaan aan me knaagt, kon er nu zijn.
In de aanraking kon mijn lijf haar waarheid delen. Zij vertelde wat nodig was en de vrouwen luisterden. Ze volgden mijn wijsheid, ze ondersteunden mijn herinneringen. En ik… kon eindelijk bewegen. Weg uit de gruwel van toen. Ontvangen in de veiligheid van nu. Doen wat toen niet kon, ontvangen wat er toen niet was.
Altijd alleen geweest, nu samen gedragen.
Jarenlang stond mijn leven on-hold, nu begint het weer te stromen. Zoals Peter Levine het zo raak verwoordt: van bevroren fixatie naar ontdooien en weer vrij stromen.
Dat heb ik ervaren. Vanuit overleven naar weer leven.
Dit is Cranio Magie! Dit is wat cranio doet. Cranio raakt aan. Het lichaam spreekt, wij luisteren, nodigen uit en volgen de subtiele helende bewegingen die het lichaam zelf al weet. Die aanraking is heilig, is helend. En dat is magisch!
Grootse dankbaarheid!
Ik ben diep geraakt en ik voel in al mijn cellen: dit is mijn richting; werken met trauma, gedragen door de kracht van cranio.
A wounded healer, a woman sharing her wisdom.
Een nieuwe reis opent zich.
Rachel